Kaybolmaya yüz tutan meslekler arasında bulunan el yapımı tahta kaşıkçılık, Manisa’nın Demirci ilçesi kırsal İrişler mahallesinde 83 yaşındaki Hüseyin Sevgi tarafından yaşatılmaya çalışılıyor.
Simav’a komşu İrişler mahallesinde evinin önüne kurduğu küçük imalathanede tahta kaşık üretimine devam eden Hüseyin Sevgi, ”Tahta kaşık yapımında kullandığım gürgen, akçaağaç, çitlembik, dut ve yabani kavak gibi ağaç kütükleri sadece el emeğiyle, keser, eğdi ve bıçak kullanarak bunlara şekil verip kaşık haline getiriyorum. Bu mesleğin yok olmasına gönlüm razı olmuyor” dedi.
Babasından miras kalan mesleğinin yok olmasından duyduğu endişelerini aktaran Sevgi, gazetecilere yaptığı açıklamada, teknoloji ilerlese de tahta kaşıkların mutfaklardaki yerinin ayrı olduğunu söyledi.
Tahta kaşık yapmayı küçük yaşlarda babasını izleyerek öğrendiğini anlatan Sevgi, “İlkokula başladığımda kaşık ustası olmuştum. Okuldan geldiğimde hemen kaşık yapmaya oturuyordum. Bizim buralarda eskiden kaşıkçı çoktu. Tabi zamanla teknolojiye yenildi.” dedi.
Kaşık yapımının ustalık gerektirdiğini vurgulayarak, “Herkes kaşık yapar ama sapını denk düşüremez” şeklinde sözlerini sürdüren Tahta kaşık ustası Hüseyin Sevgi, “Şimdi makine işi kaşıklar çıktı, tabii metal kaşıklar da çıktı. Bizim iş değişti, eskisi gibi tadı yok ancak yine araştıranlar tahta kaşığın sağlıklı olduğunu söylüyor ve bizim kaşıklara rağbet ediyor.
Ben sanatımdan çok memnunum. Çok şükür, 83 yaşındayım. Mahallemizin en yaşlısı benim. Benim için meşgale oluyor. Kaşık yaparken günün nasıl geçtiğini anlamıyorum bile. Bu mesleğin devam etmesini istiyorum. İnşallah bu sanata merak salan, sürdürmek isteyen gençler çıkar. Yoksa bu sanat bizimle beraber yok olacak.” İfadesini kullandı.
Yemek kaşığı, kavurma kaşığı, keşkek kepçesi, helva karıştırma aparatı, gözleme küreği ve oyun kaşığı yaptığını hatırlatan Hüseyin Sevgi, ürettiği tahta kaşıkları Demirci pazarında sattığını sabahtan öğleye kadar tükendiğini söyledi.